Η άδολη φύση

η άδολη φύση
Η ισορροπία στο οικοσύστημα του αγροκτήματός μας είναι τόσο σημαντική όσο και η παραγωγή του ελαιολάδου μας. Για μας αποτελεί όχι μόνο μια ορθή γεωργική πρακτική αλλά και μια φιλοσοφική στάση ζωής. Σε ένα περιβάλλον που το κάθε πλάσμα έχει την περίοπτη θέση του.
Στη φωτογραφία βλέπετε να διατηρούμε έναν αυτοφυή σχίνο μέσα στον ελαιώνα μας. Υπάρχουν και άλλοι. Όπως υπάρχουν ακόμη άγριο δενδρολίβανο που το άρωμά του σε κάνει να κλείνεις τα μάτια και να σου ξυπνά μνήμες, άγρια ρόκα, ασπάλαθοι, βαλσαμόχορτο, ακόμη και άγριο θυμάρι.

Ο σχίνος είναι ένα ξυλώδες φυτό με αιεθαλή πυκνή βλάστηση. Ίσως σας είναι γνωστό περισσότερο το σχινόχωμα για τις γλάστρες των καλωπιστικών φυτών. Όμως γνωρίζετε ότι ο σχίνος είναι στενός συγγενής με το μαστιχόδενδρο; Έχουν παραπλήσιο δυνατό άρωμα και “δακρύζουν”
Επίσης ο σχίνος προσφέρει το καλοκαίρι νησίδα δροσιάς και το χειμώνα καταφύγιο από την κακοκαιρία αλλά και ιδανικό σημείο για το στήσιμο της φωλιάς των άγριων θηλαστικών (λαγοί, αλεπούδες, χελώνες) και πτηνών (τσίχλες, κοτσύφια, μπεκάτσες) του αγροκτήματος και αυτά με την σειρά τους εξολοθρεύουν έντομα και βλαπτικούς οργανισμούς για την ελαιοκαλλιέργεια.
Θα έλεγε κάποιος «καλά ο σχίνος αλλά και τα υπόλοιπα;» π.χ. τι χρειαζόμαστε τον ασπάλαθο ή κοινώς σφαλάχτι, που έχει και μυτερά αγκάθια και μας δυσκολεύει να κινηθούμε μέσα στο κτήμα!! Και όμως η φύση είναι σοφή, αρκεί να της δώσουμε λίγη προσοχή. Αν δεν την ακούσουμε αυτή θυμάται και έχει τον τρόπο να μας μιλήσει αργότερα και μάλιστα εκκωφαντικά.
Επανέρχομαι λοιπόν. Στις φωτογραφίες, που ακολουθούν, βλέπετε ασπαλάθους τώρα το καλοκαίρι και ανθισμένους περί τα τέλη του μηνός Φεβρουαρίου.

Ο ασπάλαθος ανθίζει όταν πλέον τα δυνατά κρύα και η κακοκαιρία του χειμώνα έχουν πιά τελειώσει. Έτσι όταν δούμε τον ασπάλαθο ανθισμένο καταλαβαίνουμε ότι οι βαρυχειμωνιές τελείωσαν και έτσι μπορούμε ασφαλέστερα να προγραμματίσουμε εργασίες στον ελαιώνα που απαιτούν ανοιξιάτικο καιρό. Ακόμη τα θυμάρια και τα δεντρολίβανα κατά την περίοδο της ανθοφορίας προσελκύουν μέλισσες και πολλά άλλα έντομα, γεγονός που βοηθάει στην επικονίαση των ανθέων της ελιάς και επομένως την γονιμοποίηση και την επιτυχή καρποδεσία της.

Έτσι, με αυτό τον ελάχιστο τρόπο δείχνουμε τον σεβασμό μας στην αειφορεία του περιβάλλοντος και την διατήρηση του μικροκλίματος του τόπου μας, για να “απαιτήσουμε” από τη φύση να μας προσφέρει τους θρεπτικούς χυμούς της και να παράγουμε το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο mellelaion και το αγουρέλαιο «ΑΩΡΟΝ ΕΛΑΙΟΝ»
Η άδολη φύση, η μάνα γή, όπως και η κάθε μάνα, προσφέρει πραγματικά απλόχερα την ανιδιοτελή αγάπη της στα παιδιά της. Το μόνο που ζητά είναι να την αφουγκραζόμαστε. Ας προσπαθήσει ο καθένας μας στον μικρόκοσμό του να την βοηθήσουμε να ζήσει, όλοι κερδίζουμε….. Εμείς και τα παιδιά μας